Nie wiem który raz zabieram się do pisania i zawsze coś mi przeszkadza... Może dziś się uda.
Spotkałam się dziś z moją duchową siostrą. I nic to że widziałysmy się pierwszy raz w życiu, za nami przegadane godziny. Wiemy o sobie bardzo dużo. Rozumiemy się czasem bez słów.
Wracając do domu myślałam sobie o tym w jak czasem niespodziewany sposób ludzie wchodzą w nasze życie. Oczywiście jeśli jesteśmy na nich otwarci.
Czasem wystarczy spytać o drogę i okazuje się że Wasze drogi się łączą.
Czasem z założenia nieprzyjemna rozmowa przez telefon staje się całkiem przyjemna, tak że nie możecie przestać ze sobą rozmawiać przez rok.
Czasem po dwóch słowach masz przeczucie że ten człowiek jest Twoją bratnią duszą, czasem po trzech bardzo kulturalnych zdaniach wiesz że nigdy więcej. A jeśli to tylko oficjalnie.
Ludzie zjawiaja się na dzień, tydzień, na lata. Mijają bez śladu albo pozostawiają po sobie tak silne emocje że ciężko je przeoddychać. Grozi to hiperwentylacją.
Bywa że widzisz że ktoś krzywdzi bliską Ci osobę i nic nie możesz zrobić. Bezradność jest strasznym uczuciem. A bywa że tak cieszy Cię szczęście przyjaciela że fruwasz z nim pod sufitem z radości.
Przyjaźń jest dla mnie bezcennym uczuciem. Wiem że mogę na moich przyjaciół zawsze liczyć. I ja również staram się być dla nich wsparciem choć pewnie mało idealnie mi to wychodzi. Ale gdy pada hasło że biją naszych lecę stanąć do walki nie pytając o co chodzi.
Mam w życiu szczęście do ludzi. Mam fantastycznych przyjaciół. Mam grono dobrych znajomych. Nie wyobrażam sobie życia w izolacji. W czterech ścianach domu.
Kiedyś gdy czułam że ktoś mnie zaczyna ograniczać usłyszałam od mojej przyjaciółki "jesteś wolnym człowiekiem"
Bycie w związku nie powinno oznaczać zakazu kontaktu z innymi ludźmi. Myślę że w najbardziej idealnym związku potrzebna jest przestrzeń,miejsce na ja a nie tylko na my.
Ja o moją wolność zawalczyłam. Trochę trwało ale warto było. Między innymi dlatego mogłam dziś spędzić pół dnia z moją Sis 💗
